به نام خدا

ارتش مغول در سده سیزدهم قدرت برتر آسیا بودند و مردم قاره کهن , از شنیدن نام آنها به خود می لرزیدند.آنها به رهبری چنگیز خان از سرزمین خود در شمال شرق آسیا به حرکت در آمدند و همه کشور های سر راهشان را نابود کردند , شهرهایی که مقاومت کردند هم در نهایتتسخیر و مردمانشان قتل عام شدند.آنها از چین و عراق تا کوه های قفقاز را زیر هجوم وحشیانه خود بردندو در هر میدانی که جنگیدند , پیروز شدند.

                     امپراتوری چادر نشین

مغول ها صحرا نشینانی پر طاقت بودند که به زندگی در آب و هوای خشن عادت داشتند . این سربازان با مهارت در به کار گیری تیر و کمان , نیزه و تبر ها جنگی و تاکتیک های غیر قابل پیش بینی و حیله های جنگی برای تضعیف روحیه دشمنانشان میجنگیدند.آنها از منجنیق و تونل ها زیر زمینی برای نابودی محکم تیرن بارو ها استفاده میکردند.با پخش شدن خبر تحاجمات مغول ها در سراسر آسیا , ارتش ها می گریختندیا پیش از آنکه جنگی آغاز شود سلاح خود را زمین گذاشته و تسلیم میشدند.با رهبری چنگیز خان مغول ها خود را از جماعتی پراکنده و بسیار فقیر , بدون هیچگونه صنعت یا کشاورزی , به ترسناک ترین مردم در زمین بدل کردند.آنها چین شمالی , آسیای مرکزی , بغداد , و امیر نشین ها روسیه را فتح کردند و حتی پس از مرگ چنگیز هم به وحشیگری خود ادامه دادند.آنها بعد از چنگیز دسته جمعی به لهستان هجوم بردند سپس تا مجارستان پیش رفتند و در آنجا سپاهیان شاه بلای چهارم را در هم شکستند.آنها بعد از عقب راندن این شاه تا دریای آدریاتیک , حرکت خود را به سوی دروازه های وین , پایتخت خاندان پادشاهی هاپسبورگ , ادامه دادند.

برای کسانی که طعم تلخ هجوم مغول ها را دیده بودند , آنها مثل فرستادگانی از جهنم به نظر می آمدند که به ندرت به شهر نشینان از جمله زنان و کودکان , پیشه وران و اهل حرفه , اشراف و شاهان , ترحمی نشان میدادند.با این همه , گونه ای تمدن مغولی بر پایه اسطوره و سنت شفاهی وجود داشت . مغولان خود را شکار چیان جنگل نشین به رمه داران صحرا گرد تغییر داده بودندکه با تغییر فصل جا به جا می شدند و به عشیره های کوچک و مستقل تقسیم میشدند.اقوام تسخیر شده با این گونه سیوه زندگی مغول سازگاری نداشتند , اما بعد از تهاجمات مغول , از یک دوره ثبات و امنیت بهره مند شدند.مغول ها با امن کردن جاده های تجاری که در گذشته خطر ناک بود,به ترویج بازرگانی پرداختند و ارتباط میان آسیای شرقی و خاور میانه را بر قرار کردند.این گونه کار ها در قلمرو مغول ها , از بسیاری جهات متاثر از خود چنگیز و برداشت او از نوعی نظم جهانی جدید و بهتر بود.

                               مغول ها در دین

 تاریخ طولانی زندگی به صورت صحرا نشینی و سر نوشتی که بر اثر شرایط محیطی دشوار تعیین می شد , مغول ها را به پذیرفتن دیدگاه جبر گرایانه واداشت بود . سربازان مغول با آمادگی از جان خود در میدان های نبرد می گذشتند , در قوانین آنها برای بسیاری از جائم سزای مرگ پیش بینی شده بود و خان ها و سردارانشان برای قتل عام کل جمعیت شهر ها شهرت داشتند.(( زندگی )) در میان مغولان پشیزی ارزش نداشت , حتی قوتی که چنگیز خان امپراتوری بزرگی را تاسیس کرد و در بار مغول از باج و خراج ثروت مند شد .

چنگیز خان ارده و قانون خود را بر پیروانش و سرزمین های گشوده شده تحمیل کرد اما دین خود را تحمیل نکرد , این تسامح مذهبی به مسلمانان , مسیحیان , یهودیان , بوداییان و طبیعت پرستان اجازه داد تا در سراسر مغولستان و امپراتوری مغول ها بدون درگیری مذهبی زندگی کنند.هر گروهی عبادت گاه خود را داشتند و پیروانشان میتوانستند در آنجا آیین ها و مراسم خود را بدون مزاحمت به جای آورند.اما دین ها بیگانه چندان راهی را در میان خانواده های مغول باز نکردند , چنگیز خان اگر چه در مورد دین های وارداتی تسامح نشان می داد , اما آنها را نمی پذیرفت و با آن که به مردان مقدس بیگانه آزادی کامل می داد , از آنان پیروی نمی کرد . مغول ها تنگری , الهه آسمان را می پرستیدند و از آموزش های شمن های سنتی خود پیروی میکردند.آنها به چنگیز خان به چشم یک شمن بزرگ , مردی که از سوی آشمان با یک تقدیر خوب تقدیس شده است و اختیار فرمان روایی بر مردم خود را دارد , می نگریستند و بی چون و چرا دستورات او را می پذیرفتند.

                           تاتارها و مغول ها

از سده های میانه نام های بسیاری به قوم چنگیز داده شده است => مغول ها , تاتارها , تارتارها و ... در سده دوازدهم , تاتارها قبیله نیرومندی در مغولستان شرقی به شمار می رفتند که بر استپ ها و صحرا های شمال چین تسلط داشتند.آنان متحد سلسله چین , واقع در شمال سرزمین چین بودند و رقیب قدرتمند قبایل دیگر استپ از جمله کرائیت ها , مرکیت ها , اونگرات ها , نایمان ها و قبیله چنگیز خان محسوب میشدند.چنگیز خان تاتارها را پیش از پذیرفته شدنش از سوی همه قبایل استپ به عنوان فرمان روای جهانی آنها مغلوب و نابود کرد.اما در روسیه و اروپا , نام تاتارها به عنوان مردم مغولستان که رغیب چنگیز خان به شمار میرفتند , پذیرفته شده است.همان طور که میدانید نام کوچک چنگیز خان , تموچین بود , نام مرد تاتاری که پدر خود را به قتل رسانده بود . وقتی تاتارها این مرگ را با مسموم کردن پدر تموچین جبران کردند , تموچین انتقام این قتل را هدف سراسر زندگی خود قرار داد . سرکوبی تاتارها به دست او , آنها را به یک قبیله مطرود مغولی از میان برد اما نام آنها سده ها در اروپا باقی ماند.

                     از مغول ها چه بر جا مانده؟

                      ارسالی توسط => سینا